تا حالا ندیده بودم که یه فیلم ایرانی تو راه سینما تا تلویزیون این قدر سانسور بشه ولی هر چی به مغزت فشار بیاری نفهمی چرا . فیلم رقص در غبار را می گم. اگر کسی این فیلم را فقط از تلویزیون دیده و خوشش هم اومده حتما بره نسخه اکران شده در سینما را بگیره و ببینه وگرنه که فیلمی به این نام ندیده.

ما که فقط منتقدیم از این توهین و جنایت هنری این طور دلمون می سوزه چه برسه به کارگردان بیچاره (اصغر فرهادی) که تو بر و بیابون فیلم گرفته تا ناسلامتی سطح شعور بیننده بالا بره ولی غافل از این که سطح شعور منبع پخش پایینه.

تعرفه سانسور در تلویزیون مسخره و سلیقه ای شده. نه اخلاقیه. نه سیاسی. بگیر نگیر داره. سلیقه ای محضه. در مجموع جنایت هنریه. آخه فیلم ایرانی که صحنه فلان جور نداره !!!

در فیلم های خارجی هم آقا یا نشون نده یا اگه نشون می دی بفهم که تعرفه هات ایراد داره. لااقل یه جوری سانسور کن که خلق ا... نفهمند.

آقا کسی فیلم گاهی به آسمان نگاه کن را در سینما دیده ؟ من فقط در تلویزیون دیدم. یکی بگه چقدر سرم کلاه رفته. تو راه سینما تا تلویزیون چه بلایی سرش اومده ؟! تو راه جشنواره تا سینما چطور ؟ در تکرار این فیلم در روز بعد کلی سانسور جدید داشتیم. کم کم داره برام قطعی می شه که انگار یه مرض تو جون این افراد افتاده که هر فیلمی باید کمی سانسور بشه حتی اگر چیزی نداشه باشه.

از تلویزیونی که فیلم زیر نور ماه و فرش باد را سانسور کنه چه انتظاری می شه داشت.

البته از این جهت که ملت مجبور بشن بروند سینما تا فیلم های خوب پر فروش بشه بد نیست. عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد.

فکر نکنم راجع به سانسور دیگه بیشتر از این نوشته حروم کنم.

پ.ن : در سالهای اخیر وضعیت سانسور در تلویزیون به مراتب بد تر از قبل شده. چیز هایی سانسور می شه که قبلا از همین تلوزیون به سینما القا شد.