blogerfree یادداشت
بیا دنیا بسازیم ... نه با دنیا بسازیم

من اهل سیاسی نوشتن نیستم و از سیاست بدم می آد. اینایی که می گم و می نویسم سیاست نیست، هیچ وقت هم سیاسی ننوشته ام.

سیاست که کثیف بود، به دیانت هم رحم نکردند.

دیانت که خیلی وقت است، به اعتقادات هم رحم نشده.

اعتقدات را خدا بیامرزد، اخلاق را لگد مال کردند.

اخلاق که هیچ، کشور و منافع ملی هم به خطر افتاد.

کشورم که مدت هاست به تاراج رفته، اسلام را هم به تاراج می برند.

اسلام که خیلی وقت است، انسانیت هم تهدید شد.

انسانیت که کارش تمام شده، حیوانیت هم شرمنده می شود این روزها.

این روزها صداقت که کفنش را هم پوسانده، دروغ گویی نیز شرمنده است.

سفیدی که فاتحه، سیاهی نیز رنگ پریده شده.

کشورم که به آتش کشیده شد، از مردم داغ دیده ی کشورم چه خبر؟

شعور را که امیدی برش نیست. به حماقتمان هم توهین می کنند.

***

روزی و روزهایی که در آن دو حالت بیشتر اتفاق نیفتاد. هر انسانی مرد. و یا انسانیتش مرد.

 

نوشته شده توسط علیرضا کریمی در ساعت 0:30 | لینک  |